มโนหลังออกจากวัด

             

           เรื่องนายมโนตอนออกจากวัดพระธรรมกายเป็นที่หายไปจากสารบบคือ     ทำไมถึงออกจากวัดพระธรรมกาย        ในกลางพรรษาปี2537พระมโน (ในขณะนั้น) กำลังทำเรื่องนายรูดี้ที่ฆ่าพระในอเมริกา เรี่ยไรจากโยมหลายสิบล้าน เรื่องนี้มีคนพูดมากแล้ว ขอยกไว้ แต่จุดที่ออกจากวัดไม่เคยมีใครพูดถึงคือ พระมโน มาขอหลวงพ่อรองเจ้าอาวาสไปประชุมที่อียิปต์ ในรายการที่ไม่เกี่ยวอะไรกับการเผยแผ่พุทธศาสนาจากกำหนดการจะต้องขาดพรรษา. อย่างที่ทราบกันพระมโนตั้งแต่วันบวช ก็ร่อนเร่ไปอยู่ต่างประเทศ ไม่คุ้นกับการทำตามวินัย จำพรรษา ซึ่งครั้งนี้จึงเป็นครั้งแรกที่พระมโนจำพรรษาที่วัดพระธรรมกาย หลังจากบวชแล้ว 13 ปี หลวงพ่อรองเจ้าอาวาสไม่อนุญาตเพราะไม่เอื้อพระวินัย ด้วยความดื้อรั้นเอาแต่ใจก็สร้างความปวดเศียรเวียนเกล้าให้ครูบาอาจารย์ จะไปให้ได้ ที่สุดพระมโนได้ยื่นคำขาดว่า 

"ถ้าหลวงพ่อไม่ให้ไปผมก็จะขอลาออกจากวัด ?"

หลวงพ่อรองเจ้าอาวาสจึงให้กลับไปคิดให้ดีหนึ่งคืน 

            พระมโนคงคิดด้วยความคิดเอาตนเป็นใหญ่ มองไม่เห็นสิ่งที่หลวงพ่อเตือนให้เอื้อเฟื้อกับพระวินัยตั้งใจจะแหกพรรษาไปเช้ารุ่งขึ้นจึงเอาจดหมายลาออกมายื่นกับ หลวงพ่อรองเจ้าอาวาส

หลวงพ่อรองเจ้าอาวาสได้รับหน้าที่ปกครองพระสงฆ์. ในปีนั้นมีประมาณ 700 รูป มีกฏระเบียบ สำหรับคนหมู่ใหญ่. จึงสุดที่จะทัดทาน หลวงพ่อรองเจ้าอาวาสจึงจำใจรับการลาออกนั้น

พระมโนเมื่อออกไปแล้ว เมื่อต้องอยู่เอง กินเอง ไปได้ไม่นาน ไม่ถึงปลายปี ไปขอให้เจ้าภาพใหญ่ระดับคุณหญิงท่านหนึ่งมาขอให้หลวงพ่อรับกลับ

เป็นเรื่องที่หลวงพ่อทำได้ลำบากเพราะจะเสียการปกครอง เห็นแก่สงฆ์หมู่ใหญ่ ที่จะไม่ให้เอาแต่ใจเป็นเยี่ยงอย่าง จึงปฏิเสธ

พระมโนจึงสิ้นสุดความเป็นพระวัดพระธรรมกายด้วยประการฉะนี้

จะเห็นว่าตอนบวชก็ไม่ได้คิด ทำ พูด เเบบพระ ฝึกตัวให้เป็นพระ มองเเต่ประโยชน์ตัวเอง อีโก้สูงจัด ใช้มาตราฐานทางโลกมาปนกับมาตราฐานทางธรรม เมื่อไม่อยู่ในกฏระเบียบไม่ว่าเป็นสังคมพระ หรือ สังคมคน หวังแต่พึ่งพาคนอื่น หากสังเกตุดีๆจะเห็นว่า จะทำอะไรก็ต้องพึ่งพาคนอื่น ไม่สามารถทำอะไรสำเร็จได้ด้วยตัวเอง คำพูดนี้จะเป็นจริงหรือเปล่า ติดตามพฤติกรรมกันต่อไป.......