บันทึกอังคารที่ 5 ใบรับรองเเพทย์หรือใบสั่ง????

อังคารที่ 5 ตุลาคม 2542
จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวาน หลวงพ่อถามหลวงพี่ฐานะว่า

ทำไมคุณหมอทั้ง 3 คนถึงบอกว่าหลวงพ่อปกติ ทั้งๆที่อาการของหลวงพ่อเเย่ขนาดนี้

หลวงพี่ฐานะกราบเรียนหลวงพ่อว่า  ตอนที่เดินเข้ามาที่กุฏิหลวงพ่อ
หลวงพี่ฐานะได้ต้อนรับปฏิสันถาร เเละชวนคุณหมอทั้ง 3 ท่านพุโคุยในฐานะที่จบเเพทย์มาเหมือนกัน
เเต่เขาไม่ยอมคุยด้วย พูดเเต่เพียงว่า

ใบรับรองเเพทย์กี่หมอๆมาเจอผม เสร็จทุกราย

อันที่จริงในเรื่องนี้ ผมเองก็สามารถตอบเเทนหลวงพี่ฐานะได้
ผมคิดว่า เขาต้องมีการฟันธงไว้ในใจตั้งเเต่ก่อนมาหาหลวงพ่อ
เเล้วว่า  ต้องเอาหลวงพ่อไปขึ้นศาลให้ได้

เเต่พอหลังจากกลับมาถึงวัดเเล้ว
อาการของหลวงพ่อที่กำลังดีขึ้นก็ทรุดลงไปอีก  ปวดหัว ไข้ขึ้น
ขนาดเจ้าภาพสาธุชนทุกคนก็ยังงงกันไปหมดว่า
หลวงพ่อไม่สบายเเล้วไปที่ศาลได้ไง

เช้านี้หลวงพ่อทัตตะเข้ามาในกุฏิเพื่อเยี่ยมหลวงพ่อ
ท่านถามผมว่าหลวงพ่อเป็นไงบ้าง?

ผมตอบท่านไปว่าหลวงพ่อยังไม่ได้ลุกขึ้นมาฉันอะไรเลยครับ
เเล้วหลวงพ่อทัตตะก็เข้าไปในห้อง  ช่วยประคองหลวงพ่อให้ลุกขึ้นมาฉัน
หลวงพ่อท่านก็พยายามฝืนฉัน เพื่อให้หลวงพ่อทัตตะได้เห็นว่า
หลวงพ่อทัตตะจะได้ไม่ต้องคอยมากังวล เเละเป็นห่วง

ปรากฏว่าหลวงพ่อฝืนฉันไปได้เเค่ 2 คำ เเล้วหลวงพ่อก็อาเจียนออกมา

วันนี้ดูอาการหลวงพ่อเเล้วสรุปกันว่า
ต้องพาหลวงพ่อเข้าโรงพยาบาล เลยรีบเตรียมของใช้ที่จำเป็น
เเล้วออกเดินทางในช่วงบ่าย
ก่อนออกเดินทางหลวงพ่อขอไปเเวะที่กุฏิคุณยายก่อน
พอมาถึงโรงพยาบาล คุณหมอได้เข้ามาตรวจ เเละซักถามอาการของหลวงพ่อ

คุณหมอถามหลวงพ่อว่าเป็นอยางไรบ้าง?

-โดนละอองฝนก่อน

-เเล้วเริ่มไอเล็กๆ
-ต่อมาก็ไอเพิ่มขึ้น
-เเละไม่มีเสียงเลย
-ปวดหัวนิดหน่อย

-ใช้ยาเป็นช่วงๆไม่ค่อยได้ผล
-ตอนกลางคืนไอทั้งคืน,เจ็บหน้าอก
-เเละอาเจียน
-มีไข้สะท้านทั้งวัน,มึนงงมาก
-คราวนี้ถือว่าเป็นหนักที่สุดในชีวิตจ๊ะ!!!!
                                   5 ต.ค. 42

คืนนี้กว่าหลวงพ่อจะหลับได้ก็เป็นเวลา 4 ทุ่มกว่าเกือบ 5 ทุ่ม
คุณหมอให้น้ำเกลือหลวงพ่อทั้งคืน
ที่เเขนของหลวงพ่อมีสายน้ำเกลือเสียบติดไว้ตลอด
ครั้งนี้นับว่าเป็นครั้งเเรกที่ได้เข้ามานอนเฝ้าหลวงพ่อกันในห้อง

พี่ภาวันเลือกทำเลที่พื้นทางเดิน
ที่หลวงพ่อต้องเดินไปเข้าห้องน้ำ
ส่วนผมเลือกพื้นที่ข้างเตียงเลย
เผื่อว่าหลวงพ่อตื่นมาเข้าห้องน้ำจะได้ช่วยประคองท่านได้ทัน
เเละจะได้ช่วยถือสายน้ำเกลือให้ท่านด้วย

คืนนี้ผมเหนื่อยเเละรู้สึกเพลีย
เริ่มมีไข้นิดหน่อยเเต่พอสู้ต่อไปได้
ยังกังวล เเละระเเวงกับฝูงผึ้งนักข่าว
ไม่อยากไปสู้กับเขา
เเละก็ไม่รู้จะเอาอะไรไปสู้ด้วย

ผมเเละพี่ภาวันตางเพลีย ง่วง ด้วยกันทั้งคู่
เเต่พอหลวงพ่อพลิกตัว เราก็ตื่นกันทันที

                                                             ขอบคุณ  บันทึกอุปัฏฐาก
                                                            โค้ก อลงกรณ์สถาปิตานนท์


ขอบคุณความจริงที่ไม่มีวันตาย
ทำให้เราได้รู้ว่าเรื่องบางเรื่อง คนบางคน ยังดำเนินชีวิตอยู่
เพื่อจะหวนกลับมาใช้วิธีเดิมๆ
เพียงเเต่เปลี่ยนหน้าคนออกโรง....