บันทึกหลวงพ่อศุกร์ที่13

วันนี้วันศุกร์ที่ 13 พฤษภาคม 2559
ตรงกันกับวันที่ 13 เเต่คนละเดือน เมื่อปี 2542
ผ่านมาเนิ่นนาน เหตุการณ์เเละความทรงจำของคนก็เเตกกระจาย
หรือรวบรวมเพิ่มขึ้นมาตามวันเวลา
เเต่เป็นที่น่าเเปลกใจว่าเหตุการณ์หนึ่ง
ยังเป็นเหตุการณ์เดิม สถานการณ์คุ้นๆ
เหมือนบันทึกอุปัฏฐากหลวงพ่อธัมมชโย ในวันนี้ เมื่อสิบกว่าปีก่อน
คุ้นจริงๆสถานการณ์เเละคำพูดนี้

จันทร์ที่ 13  กันยายน  2542
คำในใจวันนี้มีเเต่คำว่า "เงียบ"
ดอกไม้ ใบไม้ ในอาคาร  เเละทุกสิ่งทุกอย่างต่างหยุดนิ่ง ไม่มีการเคลื่อนไหว
ลำธารก็อยู่เฉยๆ ไม่ไหลรินสดชื่น เหมือนวันก่อนๆ

อาหาร ถาดอาหาร  หลังหลวงพ่อฉันเสร็จ  ก็ดูซึมเศร้า ไม่ร่าเริง
นกน้อยยังหยุดบินไปมา  เเละไม่ส่งเสียง จิ๊บ! จิ๊บ ! ให้ฟัง
ปลากรายก็ไม่ฮุบฟองอากาศ บุ๋ง !บุ๋ง ! ให้เห็น
โลกนี้เป็นอะไรไปหมดเเล้ว

ขนาดสิ่งเเวดล้อมรอบๆตัว  ยังเป็นไปได้ขนาดนี้
เเล้วบรรยากาศของทุกคนจะเป็นอย่างไง
อนาคตจะเกิดอะไรขึ้นอีก  ไม่อยากคาดเดา
เเต่สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด  คงช่วยหล่อหลอมให้โค้กได้โตขึ้น
เป็นผู้ใหญ่ ได้มอง  ได้คิดอะไรอีกเยอะ
ผมมีความฝันเล็กๆว่า  พายุร้ายคงจะจบในเร็ววัน  เเละทุกอย่างจะดีขึ้น ดีขึ้นเรื่อยๆ
ในเมื่อบรรยากาศภายนอกเป็นอย่างนี้  เราต้องนั่งธรรมะให้มากกว่าเดิม
เพื่อรักษาบรรยากาศภายในไว้ไม่ให้เปลี่ยนไป


เขาเอาผิดหลวงพ่อไม่ได้
เขาก็จะเอาชีวิต

มีคำเตือนมาอีกเเล้ว
ตอนนี้ต้องดูเเลหลวงพ่อให้ดีๆ

จาก บันทึกอุปัฏฐาก 2542
โค้ก  อลงกรณ์ สถาปิตานนท์
อุปัฏฐาก พระเทพญาณมหามุนี(หลวงพ่อธัมมชโย)